Camping in Prince Edward County

ไม่มีอะไรทำ เพื่อนชวนไปแค้มปิ้ง ก็เลยไปอีก คราวนี้เราไปแค้มปิ้งที่วนอุทยานส่วนจังหวัดชื่อแซนด์แบงค์ (Sandbank Provincial Park) ตั้งอยู่ในเขตของ Prince Edward County ซึ่งอยู่ห่างจากโตรอนโตไปทางทิศตะวันออกประมาณ 200 กิโลเมตร

เราออกเดินทางตอนเย็นวันพฤหัส เป็นช่วงชั่วโมงเร่งด่วนพอดี จราจรก็เลยติดขัด กว่าจะถึงอุทยานก็เลยมืดมิด ต้องตั้งเต้นท์กันมืด ๆ อาศัยไฟฉาย เทียนกับไฟหน้ารถ ใช้เวลาไม่นานก็เสร็จ


อาหารมื้อเย็นวันนั้นเป็น Shish kabob เนื้อแกะกับเนื้อหมูเสียบไม้ย่าง อร่อยดีแท้ อากาศคืนนั้นก็เย็นสบาย เลยหลับอย่างเป็นสุขทั้งคืน

เราตื่นสายตะวันโด่ง อาหารเช้าเป็นซีเรียลกับนมง่าย ๆ มีกาแฟสดหอมกรุ่นดื่มกลั้วคอ ที่ตั้งแค้มป์ของ Sandbank Provincial Park ค่อนข้างเก่า ห้องน้ำ ห้องอาบน้ำทรุดโทรม เนื่องจากเป็นที่นิยมของนักแค้มป์ทั้งหลาย ถึงแม้มีการทำความสะอาดวันละสองครั้งก็ยังไม่ถูกใจ อีกทั้งที่ตั้งแค้มป์แต่ละล็อทก็ใกล้กัน เราไม่ค่อยชอบเลย


วันนี้เรามีโปรแกรมไปเดินสายชิมไวน์กัน Wine tasting เป็นหนึ่งในสิ่งดึงดูดนักท่องเที่ยวที่ Prince Edward County ใช้อยู่ แต่ก่อนที่เคาน์ตี้นี้มีผู้ผลิตไวน์เพียงไม่ถึง 5 ราย แต่ในระยะเวลาเพียงแค่ไม่ถึง 5 ปี ทางเคาน์ตี้มีผู้ผลิตไวน์ถึงเกือบ 40 เจ้าเข้าไปแล้ว


ผู้ผลิตส่วนใหญ่เป็นผู้ผลิตรายย่อย ไม่สามารถผลิตไวน์ขายตามร้านขายไวน์ของจังหวัดหรือ LCBO ได้ จึงขายกันภายในท้องถิ่นอย่างเดียว สิ่งหนึ่งที่เราสังเกตเี่กี่ยวกับไวน์ของออนทาริโอคือสนนราคาค่อนข้างแพงเทียบกับไวน์นำเข้า ไม่ว่าจากซิลี ออสเีตรเลีย หรือยุโรป แต่ถ้าต้องการสนับสนุนอุตสาหกรรมท้องถิ่นก็ไม่ว่ากัน

สถานที่ชิมไวน์ส่วนใหญ่เป็นโรงนาเก่า ๆ บางที่ก็ทำความสะอาด แต่ยังคงเหลือคราบของความเก๋าไว้ให้เป็นเสน่ห์ ภายในยังเห็นขื่อแปรทำจากต้นไม้ทั้งต้นก็มี


บางที่เอามาปรับปรุงตกแต่้งแบบสมัยใหม่ กรุภายในซะสวย ทาสีสันให้ดูสวยงาม จะนั่งชิมไวน์กลางแจ้งก็มีเก้าอี้สนามใต้เต้นท์ผ้าใบขึงเท่ห์ใว้บริการ


วันนั้นเราเดินสายชิมไวน์จากผู้ผลิต 6 เจ้าด้วยกัน บางเจ้าคิดค่าชิมเป็นแก้ว บางเจ้าก็คิดเป็นไฟล์ท (Flight) คือมีการให้เลือกชิมไวน์หลากชนิดแล้วแต่จะผู้ผลิต บางเจ้าก็มีทั้งแก้วและไฟล์ท หรือหลายไฟล์ท บางเจ้าก็ไม่คิดเงินค่าชิมเลย หลังชิมเสร็จทั้ง 6 เจ้า เกิดอาการเมาเล็กน้อย และก็ได้ซื้อไวน์ที่ชอบติดไม้ติดมือไปฝากคนที่บ้านให้ชื่นใจด้วย


ขับรถกลับผ่านเมืองเล็กชื่อ Wellington มีบ้านเก่าสวย ๆ หลากสี ใ้ห้ชมน่ารักดีแต่ถ่ายรูปไม่ทัน ออกนอกเมืองมาหน่อยก็มีบ้านทันสมัยหลังใหญ่สวย ๆ ติดทะเลสาบออนทาริโอให้อิจฉาเล่้นอยู่หลายหลัง


เมานิด ๆ ยังไม่สะใจ กลับมาที่แค้มป์ ย่างไส้กรอกเป็นอาหารเย็นวันนี้ ได้ไส้กรอกจากคนลาวติดไม้ติดมือมา หอมกลิ่นเครื่องเทศ ใบมะกรูด อร่อยดี กินกะไวน์แดง ขวดหนึ่งสองคน อีกคนดื่มเบียร์ นอนหลับปุ๋ยกันทั้งสามคน

วันรุ่งขึ้นซึ่งเป็นวันเสาร์ มีโปรแกรมไปว่ายน้ำที่บีช ที่ไหนได้ตื่นมาฟ้ามืดครึ้ม พยากรณ์อากาศเมื่อสองวันก่อนใช้ไม่ได้แล้ว


น่าเสียดายเป็นอย่างยิ่งเพราะแถวนี้เป็นส่วนหนึ่งของทะเลสาบออนทาริโอ มีหาดทรายสีขาวสวยงาม ถึงได้เป็นที่พักผ่อนหย่อนใจที่ขึ้นชื่อ


ใกล้ ๆ กับแค้มป์ มีิเนินทราย (Dune beach) สูงให้ย่ำเล่น วิ่งเล่น หรือดูเฉย ๆ ถ้าใจไม่ถึง


ระหว่างเดินเล่นบนชายหาด เหลือบไปเห็นนกนางนวลตัวหนึ่ง อยู่ในวาระใกล้ตาย หายใจพะงาบ ๆ ช่างโชคดีได้ตายบนหาดทรายขาว


ไปนั่งเล่น นอนเล่นที่ชายหาดได้พักหนึ่ง พระอาทิตย์ก็ยังอาย ไม่ยอมโผล่มาจากหลังเมฆให้เห็นซักที เช็กพยากรณ์อากาศก็บอกว่าฝนจะตก ฟ้าจะคะนองตลอดคืน เลยต้องกลับมากินอาหารกลางวันที่แค้มป์ และตัดสินใจเก็บผ้าเก็บผ่อน แพ็กของกลับบ้าน แค้มปิ้งกลางสายฝน ยามฟ้าคะนอง ท่ามกลางป่าไม้สูง ไม่ใช่เรื่องตลก จับพลัดจัลผลู ฟ้าฝ่าต้นไม้ หล่นลงหัว อาจตายก่อนมีฝันที่เป็นจริง


หลังจากเก็บข้าวของท่ามกลางสายฝนที่ตัดสินใจหล่นลงเร็วกว่ากำหนด เราก็ออกเดินทางไปยัง Lake on the mountain เพราะได้จองโต๊ะรับประทานอาหารเย็นกันที่นั่นล่วงหน้าไว้แล้ว


ระหว่างทางผ่านเมือง Picton เมืองเล็ก ๆ ที่นักท่องเที่ยวมักแวะมาหาอะไรกินถ้าผ่านมาแถวนี้ มีตึกรามขนาดไม่ใหญ่หลากสี ขนาดร้าน Dollar Store ยังน่ารักเลย


วิวของ Lake on the mountain ยังสวยงามถึงแม้ฟ้าจะหม่น เมฆจะดำ


ข้ามถนนไปอีกฝั่งก็จะเห็น Bay of Quinte ซึ่งก็ยังเป็นส่วนหนึ่งของ Lake Ontario นั้่นแหละ


แค้มปิ้งของเราจึงจบลงสั้น ๆ มันคงเป็นแค้มปิ้งสุดท้ายของเรา หลังจากได้ลองตั้งแค้มป์สองครั้งในหนึ่งปี เราว่าเราชอบพักผ่อนห้องภายในโรงแรมหรือรีสอร์ทที่สะอาดสะอ้านสวยงาม มากกว่าจะไปนอนกลางดิน กินกลางทราย ให้ยุงดูดเลือดเล่น ยิ่งไปเจอห้องน้ำกลางป่าสภาพเสื่อมโทรมยิ่งหมดสนุก เอวังกับการแค้มปิ้งด้วยประการฉะนี้