Monday, August 25, 2008

ว่าด้วยอาหารลาว - Lao Food

พูดถึงอาหารลาวรู้สึกว่าจะไม่ค่อยเป็นที่รู้จักกันในโตรอนโต ถึงแม้จะมีคนลาวเป็นหลักหมื่น แต่ก็ไม่มีร้านอาหารลาวให้นั่งทานกันทั่วเมืองเหมือนอาหารไทย ดังนั้นถ้าอยากกินอาหารลาวเราจึงต้องอาศัยงานกลางแจ้งที่ชุมชนลาวเขาจัดกันประจำในฤดูร้อนเป็นหลัก



งานกลางแจ้งของคนลาวงานหนึ่งจะจัดขึ้นทุกสุดสัปดาห์ระหว่างเดือนกรกฎาคมและสิงหาคมที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่งตรงถนน Eglinton ตัดกับถนน Black Creek เนื่องจากเขามีคนเยอะแยะเขาสามารถจัดกิจกรรมกีฬาประเภทต่าง ๆ ทุกสุดสัปดาห์ตลอดสองเดือนนี้ได้ นอกจากนั้นยังมีงานพิเศษนอกเหนือไปจากงานนี้ซึ่งจะจัดตามสวนสาธารณะ อื่น ๆ อีกด้วย



ทีนี้เมื่อมีคนมาชุมนุมกันเยอะ ๆ เขาก็จัดให้มีการขายอาหารกัน คนที่มาขายก็มาจากชุมชนลาว ขายอาหารรสชาติดั้งเดิมเพราะคนซื้อก็พวกเดียวกัน ไม่ต้องปรับเปลี่ยนรสชาติอาหารให้ถูกใจคนอื่น จะว่าไปรสชาติของอาหารลาวก็คล้าย ๆ กับอาหารพื้นบ้านทางอิสานหรือบางอย่างก็เหมือนทางเหนือบ้านเรา บางอย่างก็รสชาติอ่อน บางอย่างก็รสชาติจัดจ้าน แต่โดยปรกติแล้วไม่ใส่กะทิ



อาหารหลัก ๆ ที่เขาขาย เช่น ลาบ ซึ่งมีทั้งสุกและดิบ รสชาติและเครื่องปรุงของลาบลาวก็คล้าย ๆ ลาบของภาคอิสานบ้านเรา ประกอบไปด้วยเนื้อหั่นชิ้นเล็ก ๆ และผ้าขี้ริ้วหั่นฝอย ปรุงรสด้วย พริกป่น ข้าวคั่วโขลก น้ำปลาและมะนาว เติมพวกผัก เช่น ผักชีฝรั่ง ใบสะระแหน่ ต้นหอม และผักแพรวหั่นฝอย บางทีเขาก็เติมเลือดสด ๆ เพิ่มสีสันเล็กน้อย ลาบดิบเนื้อจะนุ่มกว่าลาบสุก



ตำบักหุ่งหรือส้มตำ ก็เหมือนส้มตำอิสานบ้านเรา ใส่น้ำปลาร้าต้มสุก ไม่ใส่ปูหรือถั่วลิสงคั่ว อยากกินเผ็ด ๆ ก็บอกเขาให้ทำเผ็ด ๆ บางเจ้าเขาจะเอาพริกแห้งตำปนไปด้วย เผ็ดสะใจ อร่อยเหาะ



ซุปบักมี่ หรือซุปขนุน รสชาติคล้าย ๆ ตำขนุนของภาคเหนือ โรยด้วยข้าวคั่วป่น หอมน่ากิน



ห่อหมก มีทั้งหมกหมู หมกไก่ หมกปลา และหมกหน่อไม้ เอาเนื้อหรือหน่อไม้ผสมเครื่องแกงและผักอย่างใบแมงลัก และที่ขาดไม่ได้ก็คือผักชีลาว ห่อด้วยใบตองหรือฟอยล์แล้วเอาไปนึ่งให้สุก



วันก่อนได้หมกหมูมาลองกิน กินหมกหมูที่รสชาติเหมือนกับห่อหมกสมองหมูของเชียงใหม่ แล้วทำให้หายคิดถึงบ้านได้ดีนักแล



เมี่ยงลาว เขาใช้ผักกาดหอมห่อเครื่องเมี่ยงอันประกอบด้วย ตะไคร้และใบมะกรูดหั่นบางเฉียบ แคบหมูและถั่วลิสงทอดกรอบตามด้วยน้ำเมี่ยงเคี่ยวใส่ข้าวคั่ว จำได้ว่าตอนเด็ก ๆ เคยกินอาหารรสชาติเดียวกันที่เชียงใหม่ เขาเรียกว่าน้ำเมี่ยง ทำจากน้ำที่เหลือจากการนึ่งใบเมี่ยงเอามาเคี่ยว แล้วปรุงรสเติมข้าวคั่ว รสชาติเหมือนกัน ไม่แน่ใจว่าเป็นอาหารชนิดเดียวกันหรือไม่ สมัยนี้ที่เชียงใหม่ก็หากินน้ำเมี่ยงยากหรืออาจไม่มีใครทำอีกเลย มาได้กินที่โตรอนโตนี้ก็ถือว่าแปลกดี



ยำแหนม ดาราประจำงานอีกอันหนึ่ง ใช้แหนมรสเปรี้ยวกำลัีงดียำกับข้าวทอด เติมถั่วลิสง ปรุงรสให้เข้าที่ ปนพริกทอดเพิ่มความเผ็ด โรยหน้าด้วยผักชี ออกมาหน้าตาอร่อยอย่างที่เห็น



วันนี้ได้ลองทานน้ำพริกมะกอก มะกอกป่ารสชาติเปรี้ยวอมหวาน เอามาตำน้ำพริก เติมผักชี รสเผ็ดกำลังดี เอาข้าวเหนียวอุ่น ๆ จิ้มอร่อยมาก อาหารพื้น ๆ แบบนี้ คนไทยไม่ทำขายกัน ดังนั้นต้องขอขอบคุณสมาคมลาว ที่ทำให้เราได้กินอาหารพื้น ๆ อร่อย ๆ



ปีที่แล้วไปงานที่เขาจัดเป็นกรณีพิเศษ หารายได้เข้าวัดลาว มีคนมาร่วมงานเยอะมาก เขาก็ทำวัวหัน เอาเนื้อวัวชิ้นใหญ่มาเสียบเหล็กย่าง ฉีดด้วยน้ำปรุงรส กลิ่นหอมฟุ้งไปทั่วงาน จิ้มแจ่ว กินกับข้าวเหนียว ฮืม...



นอกจากนั้นก็ยังมีพวกปลาส้ม แจ่วบอง ซึ่งเป็นอาหารหลักของเขา ไส้กรอกลาว รสชาติคล้ายไส้อั่วของภาคเหนือเพียงแต่ว่ารสอ่อนกว่า




หน้าร้อนปีนี้ก็จะหมดไปแล้ว งานกลางแจ้งแบบนี้ก็ไม่มีให้เห็นอีกต่อไป จนกว่าหน้าร้อนหน้าจะมาถึง ถ้าคุณสนใจอยากชิมอาหารลาว หรือเคยชิมแล้วติดใจก็ไปหาทานกันได้