ถึงแม้แดดจะไม่จัด แต่หิมะไม่ตก อากาศถือว่าค่อนข้างดี สนามกอล์ฟนี้ มีเนินสูงรอบ ๆ เขาจึงเปิดให้เป็นที่เล่นสกีด้วย มีผู้คนมาเล่นกันมากมายเพราะไม่ต้องขับรถออกนอกเมืองไกล ๆ ส่วนใหญ่เป็นเด็ก ๆ หรือผู้เริ่มเล่นสกีใหม่ ๆ เพราะเนินไม่สูงมากและไม่ยาวมากนัก
ทางเดินธรรมชาตินี้อยู่ระหว่างสนามกอล์ฟกับชุมชนแถวนั้น เงียบสงบ มีลำธารเล็ก ๆ ไหลผ่าน หิมะค่อนข้างนุ่มเบา จึงพอเห็นมันติดค้างอยู่ตามต้นไม้เห็นเป็นลำต้นสีน้ำตาลอมเทาปกคลุมด้วยสีขาวสว่าง ดูสวยดี
เราสวมรองเท้าบูธแล้วเหยียบไปบนรองเท้าหิมะอีกทีหนึ่ง เวลาเดินทำให้เท้าไม่จมไปในหิมะ ถึงกระนั้นก็ต้องอาศัยแรงขาและตะโพกยกเท้าเดินไปการออกกำลังกายกลางแจ้งในฤดูหนาวได้ดี ยิ่งทางเดินนี้ผ่านป่า ขึ้นเนินและลงเนิน ได้เหงื่อดีนักแล
นกในบริเวณนี้มีไม่มาก ที่เห็นก็เพียงนกโรบินอยู่คู่หนึ่งและเหยี่ยวบินโฉบอยู่เหนือยอดไม้ เจ้าโรบินตัวอ้วนอกสีเหลืองแก่ บินมาเกาะบนกิ่งไม้ไม่ไกลนัก ทำให้ถ่ายภาพพอดูได้เก็บไว้เป็นที่ระลึก
ซากต้นไม้ที่ตายแล้วมีนกหัวขวานมาเจาะอยู่หลายรู พวกแมลงกินไม้มาร่วมเจาะเป็นรูเล็ก ๆ เต็มต้น
เดินผ่านลำธารเล็ก ๆ มีต้นไม้คลุมสองข้างทาง หิมะสีขาวเรียงรายอยู่ข้าง ๆ
สะพานไม้ข้ามลำธารมีหิมะสีขาวปกคลุมหนาหลายนิ้ว
ผิวน้ำในลำธารเป็นน้ำแข็งใสมองเห็นพื้นดินสีเข้ม มีผลึกหิมะกองเป็นจุด ๆ ผลึกหิมะเป็นรูปเข็มเห็นได้ชัดเจน จินตนาการได้เป็นละอองดาวสีขาวกระจัดกระจายอยู่บนแผ่นฟ้าสีเข้มในเวลากลางคืน
(Snow crytal form on a frozen creek)
ที่แปลกตาไปกว่านั้นคือ ผลึกน้ำค้างแข็งบนหญ้าสีน้ำตาล มีรูปร่างคล้ายขนนก หรือใบเฟรินแยกช่อออกมา เป็นปฏิมกรรมทางธรรมชาติที่หาดูได้ง่าย ๆ ใกล้ตัว
(pretty frost formed on dry grass)
เดินไป ชมธรรมชาติไป ถ่ายรูปเก็บไว้เตือนความทรงจำ ระยะทางไม่เกินสองกิโลเมตรใช้เวลาประมาณ 45 นาที ได้สูดอากาศบริสุทธิ์ทางกลางทุ่งน้ำแข็งสวยงาม แถมได้เหงื่อร่างการแข็งแรงดี
